Trylogia "Dziedzictwo" Christophera Paoliniego

A ja nie zamierzam przeczytac tej ksiazki Confused

nie wiem czemu ale odtraca mnie nawet juz sam tytuł...i o czym to jest? o jakis smokach czy cus? <padła>
w zyciu tego nie przecztam <lol2>

No w sumie to ja też nie mam zamiaru jej przeczytać ale to chyba dlatego że chcę przeczytać "Świat dysku" podobno strasznie śmieszna polecam.

a o czym ten swiat dysku, neville?:> o komputerach?<HAHAHA>
co tam moze byc smiesznego? chyba ze CI sie trojan instalnie to ciekawe strony sa Cool

"Świat Dysku" Terry'ego Pratchetta, to jedna z najgenialniejszych książęk, jakie w życiu czytalaem.
To trochę parodia Fantasy. Akcja dzieje się na płaskiej Ziemi, podtrzymywanej przez 4 słonie, które stoją na wielkim żółwiu.
Jest tego kilkanaście tomów, ja czytałem 2.
Jest tam kilka orginalności, np. Śmierć jest jednym z bohaterów książki i jest...... w rodzaju męskim, a więc ten Śmierć, a nie ta Śmierć.

'Świat Dysku' jest super...
A wracając do tematu...
Pierwsza część mi się jako tako podobała, druga okazał się porażką. Myślałam, że autor, mając już więcej lat, niż kiedy pisał pierwszą część, wykaże się większą znajomością pisania, a tu co? Nic. Kompletna klapa. Styl pisania jest lepszy, ale za to treść nudzi niemiłosiernie... Może gdyby nie było tych wtrąceń z opowieściami o Roranie, byłoby lepiej - w końcu to książka o Eragonie, a nie o jego kuzynie! Jednak prawie do połowy czytało się całkiem przyjemnie, od połowy raczej stało się to wszystko naciągane. Jeśli już chłopak nie miał pomysłu, to mógł nie pisać, a nie robić to tylko dlatego, żeby książka była obszerniejsza...
Także do połowy czytałam normalnie, od połowy już omijałam rozdziały o Roranie, o Eragonie czytałam na wyrywki zdania, jedyne co tam później przeczytałam to bła bitwa...

A mi sie Inheritance bardzo podoba (czytalem po angielsku)
A Eldest jest znacznie fajniejszy od Eragona.

Ale przyznaje ze troche tolkienowatopodobna ta ksiazka ale fajnie sie ja czyta i po angielsku ma o wiele bogatsze slownictwo niz HP Very Happy

Mówiłam wcześniej, że nie przeczytam jej, a jednak. Początkowo myślałam, że to będzie bajeczka dla dzieci, ale okazało się, że to całkiem niezła pozycja fantasy. Nie porównuje się Paoliniego z Tolkienem czy Rowling, bo po prostu nie wypada, ale w tym wieku napisać książkę tak obszerną to pewne osiągnięcie.

Muszę przyznać, że z niecierpliwością czekam na 3 tom Very Happy